Kraków i Rynek Główny Starego Miasta

Kraków i kolejna wizyta, reportaż fotograficzny ze starego miasta. Wąskie ulice, stare kamienice, zabytki i liczne kawiarnie dają niesamowitą atmosferę.

Krakowski Rynek Główny jest jednym z największych tego typu placów w Europie o wymiarach 200 X 200 m. Został wytyczony w 1257 r. podczas lokacji Krakowa na prawie magdeburskim. Początkowo rynek pełnił funkcje przede wszystkim handlowe, z biegiem czasu doszły do tego również funkcje administracyjne, a także sądownicze, gdy zaczęto tu wymierzać kary oraz wykonywać wyroki śmierci. Cała obszar podzielony był na poszczególne place handlowe, czyli targi: solny, węglowy, kurzy, ołowiowy oraz żydowski.

Krótko po dokonaniu lokacji, na osi północ – południe usytuowane zostały Sukiennice, czyli podwójny rząd kramów kupieckich, które z biegiem czasu utworzyły jeden budynek, nakryty zadaszeniem. Po pożarze z połowy XVI w. Sukiennice zostały odbudowane w stylu renesansowym. Nowy, dwukondygnacyjny gmach został zwieńczony wspaniałą a ttyką z grzebieniem upiększonym maszkaronami i ozdobiony loggiami od strony północnej i południowej. Współczesny wygląd Sukiennice otrzymały jednak w latach 70-tych XIX w.

Stojące pośrodku Rynku Głównego Sukiennice są jednym z najbardziej charakterystycznych zabytków Krakowa. Tak jak i w przeszłości budynek ten spełnia przede wszystkim funkcje handlowe, dziś jednak zamiast kupców odwiedzają Sukiennice przede wszystkim turyści.

Kościół Mariacki stanowi najważniejszą świątynię Krakowa. Przez wieki kościół otoczony był opieką bogatych rodzin mieszczańskich, dzięki czemu dziś budowla ta należy do grona najznakomitszych obiektów architektury sakralnej w Polsce. Kościół Mariacki znajduje się w północno – wschodnim narożniku Rynku Głównego, a jego ukośne ustawienie względem osi rynku świadczy o tym, że pierwsza świątynia romańska wzniesiona została w tym miejscu jeszcze przed lokacją miasta (1257) r.

Wieża ratuszowa stojąca w zachodniej części Rynku Głównego jest jedyną pozostałością średniowiecznego krakowskiego Ratusza. Budynek ten powstał (oczywiście był później rozbudowywany) na przełomie XIII i XIV wieku w stylu gotyckim. Najstarsza informacja źródłowa o Ratuszu pochodzi z 1313 roku, natomiast wzmianka o wieży w której umieszczona kaplica uzyskała przywilej odpustowy datuje się na rok 1383.

Ówczesny budynek Ratusza, a także spichlerza miejskiego, który stanowił jedną z części tego kompleksu, był bogato zdobiony, fryz attyki pokrywały portrety królów polskich, od strony wschodniej przedstawienie Matki Boskiej Częstochowskiej. Poza typowo użytkowymi pomieszczeniami, w Ratuszu znajdowały się sale o charakterze reprezentacyjnym, których wykonanie musiało świadczyć o randze Krakowa. Wśród nich, najbardziej wyróżniała się Izba Pańska z pięknymi ściennymi malowidłami oraz kamiennym renesansowym portalem. Zubożenie miasta, utrata niepodległości i wreszcie przeprowadzona w XIX wieku akcja wyburzania starych, zniszczonych budowli, doprowadziła do rozbiórki najbardziej zniszczonego spichlerza. Niestety okazało się, że rozebranie spichlerza spowodowało pękanie murów właściwego Ratusza, który również został zburzony… tak więc pozostaje nam cieszyć się, że przodkowie pozostawili nam przynajmniej wieżę.

Ulice Starego miasta Krakowa. 

W XIV wieku Kraków miał 42 nazwane ulice. Najwcześniej wymienia się w dokumentach: Grodzką, Wiślną, Floriańską, Bracką, Sławkowską. Nazwy ulic aż do początku XIX wieku wymyślali spontanicznie mieszkańcy miasta, kierując się głównie topografią i tradycją.